بخاطر گاهی نقش های دوگانه تقیب کننده و فرار کننده، بدین معنی که آنها بطور متناوب بسته به پیشامدها یا توسعه و بهبود شخصی می توانند راه را عوض کنند، ما گاهی حقیقت خودمان را فرو می بلعیم و نه از فرد مقابل (قُل توئین فلیم مان)، بلکه از خودمان فرار می کنیم.
بسیار آسانتر است که بگوییم که فرد مقابل
آمادگی شنیدن حقیقت ما را ندارد، تا اینکه تصدیق کنیم که گاهی ما آماده نیستیم تا از
او برای خودمان استقبال کنیم.
هنگامی که بتوانیم بسادگی به اندازه کافی در قلمرو احساسی خودمان برای ابراز احساسات و آرزوهایمان از جایگاه فکر غیرقضاوتی و بدون تنظیم استاندارد توقعات، احساس راحتی و آسایش داشته باشیم، پس به لحظه محوری و اساسی رسیده ایم به لحظه ای که به اتصال توئین فلیم مان اجازه داده ایم تا ما را به فرکانس ارتعاشی بالاتری ببرد.
چون عشق ورزیدن به توئین فلیم درباره عاشق شدن نیست، اما درباره خاتمه دادن به هر مانعی است که ما در درون زندگی مان و در درون ذهن هایمان به آن نیاز داشتیم، تا قادر باشیم به نقطه ای برسیم که بتوانیم با احساساتمان بنشینیم، با این آگاهی که عشق ورزیدن به آن فرد (قُل توئین فلیم) صادقانه ترین کاری است که می توانیم انجامش بدهیم.
ادامه دادن به فرار از کسی که ما را به چالش می کشد و ما را بخاطر شدت اتصال و ارتباط می ترساند، یک درگیر شدن عظیم از تلاش و کوشش است، اما همچنین بطور فوق العاده در حال تلاش برای انکار کردن احساسات ما است و خارج از هر احساسی که گمان می بریم به فرد مقابل داریم، با خودمان صحبت می کند.
درحالیکه در ابتدا وحشتناک به نظر می رسد، بسیار ساده تر است تا در این فرار طولانی با احساسات و ترسهایمان بسادگی بنشینیم و از آنها استقبال کنیم و سپس آنها را نسبت به فرد دیگر ابراز کنیم.
در این روابط، تعقیب کننده معمولا دنبال می کند چون در جستجوی چیزی از فرار کننده است – او یک نتیجه انتهایی را متوقع است و بر مبنای نیازهای خودش، یک لذت و خشنودی فوری را می خواهد. به همین ترتیب، فرار کننده بطور پیوسته فرار می کند، چون احساس عقبگرد می کند به درون گوشه ای که می باید با چیزی که هنوز آمادگی مواجهه با آن را ندارد، روبرو شود – حتی اگر نتواند کاملا این ترس را بیان کند.
با اینحال هنگامی که این نقشها را کنار بگذاریم و در عوض حقیقت درون قلبهایمان را ابراز کنیم، تعقیب کننده بسادگی عمل تعقیب کردنش را متوقف می کند. او در تلاش برای متقاعد کردنشان در مورد این اتصال یا آینده ی احتمالی نیست. در همین معنا، فرار کننده، اکنون با احساس عدم فشار برای تصمیم گیری، در عوض احساس می کند که متانت و وقار فرد مقابل بسادگی برای او فضا را نگه می دارد، و (پس) او از فرار کردن متوقف می شود.
چون وقتی که ما از فرار کردن از خودمان و دریغ کردن حقیقت خودمان بازبایستیم، پس همچنین نیاز برای تعقیب کردن فردی بمنظور اعتبارسنجی هر آنچه که از آن در جایگاه اول ترسیده بودیم، را ترک می کنیم.
اتصال و ارتباط توئین فلیم، ساده و آسان تصور نمی شود، و متعاقب راهنما ها برای عشق، که قبلا تصور می شد که نورم و قاعده ای باشد که ما باید به آن اشتیاق داشته باشیم، پنداشته نمی شود.
تنها رسالت آن اینست که به ما کمک کند تا قلب خودمان را لمس کنیم، تا بتوانیم پس از آن، آن جنبه معتبر و صحیح از خودمان را با شریک مان (قُل توئین فلیم مان) به اشتراک بگذاریم.
و این همان نکته ای است که در آن همه چیز
تغییر می کند.
